Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Laboro autem non sine causa; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Duo Reges: constructio interrete. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nemo igitur esse beatus potest. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Bork: Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Audeo dicere, inquit.: Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quo modo?: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Bork: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Bork: Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Summus dolor plures dies manere non potest?
Quonam, inquit, modo?
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora
firma ac vera sint, his autem ea consentanea et
consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se
proficisceretur;

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.